Poetsko-muzičkim programom „Stand down sa Nebojšom Milovanovićem” sinoć je označen početak 61. Disovog proleća u četvrtak, 28. marta u Gradskoj biblioteci Čačak.
Stihovima Disove pesme „Možda spava” u interpretaciji čuvenog glumca Jugoslovenskog dramskog pozorišta, a uz pratnju gitariste Dušana Popovića Lipovca i perkusioniste Stanislava Stojkanovića otvoreno je veče posvećeno poeziji, muzici i dramskim pasažima.
Bilo je to sat i po izuzetnog programa tokom kojeg su se nizali stihovi nekih od najznačajnijih srpskih poeta Brane Petrovića, Ljubomira Simovića, Mike Antića, Matije Bećkovića, Moše Odalovića, Dobrice Erića. Između pesama ređale su se anegdote iz svakodnevnog života i iz života glumaca, poput polaganja prijemnog ispita, boravka u vojsci, odabira profesije i kontakta sa kolegama i publikom. Milovanović se osvrnuo i na savremeni trenutak u kome je „sve genijalno”, samopromocija najvažnija, a nemanje kritičkog stava poželjno.
Program su upotpunile i muzičke numere „Eleno, kerko”, „Tigidigi rege” i „Stani, stani Ibar vodo” koja se u pravom trenutku nadovezala na pesmu „Malena Banjska” Milene Marković. Aplauz je pobrala i interpretacija poezije Petra Pajića, Vita Nikolića, Tina Ujevića, Vilijema Šekspira i dr.
Kao poruku za kraj Milovanović je govorio stihove Aleksandra Sekulića „Uspravi se” apostrofirajući da je „sloboda najveći ljudski teret od svih tereta”. A sloboda zasigurno jeste jedan od lajt-motiva poezije i dugovekih Disovih svečanosti.